تفاوت بین ظروف غذاخوری قابل کمپوست و تجزیه پذیر چیست؟

کمپوست پذیر و زیست تخریب پذیر دو اصطلاح هستند که اغلب برای توصیف ظروف دوستدار محیط زیست استفاده می شوند. با این حال، آنها یک چیز نیستند و اثرات متفاوتی بر محیط زیست دارند. در اینجا تفاوت های کلیدی بین ظروف غذاخوری قابل کمپوست و زیست تخریب پذیر است.

ظروف غذاخوری قابل کمپوست ظروفی است که در یک محیط کمپوست خاص به کمپوست غنی از مواد مغذی تجزیه می شود. ظروف قابل کمپوست معمولا از مواد گیاهی مانند نشاسته ذرت، نیشکر، بامبو یا چوب ساخته می شوند.ظروف غذاخوری قابل کمپوست باید استانداردهای خاصی از کمپوست‌پذیری مانند ASTM D6400 یا EN 13432 را رعایت کند تا اطمینان حاصل شود که ظروف غذاخوری در طول زمان خراب می‌شوند، هیچ گونه باقیمانده سمی باقی نمی‌گذارند و از رشد گیاه پشتیبانی می‌کنند. ظروف غذاخوری قابل کمپوست را فقط می توان در تأسیسات کمپوست تجاری که دما، رطوبت و سطح اکسیژن کنترل می شود، کمپوست کرد. ظروف غذاخوری قابل کمپوست برای کمپوست خانگی مناسب نیستند زیرا در توده های کمپوست حیاط خلوت خراب نمی شوند. ظروف غذاخوری قابل کمپوست نیز قابل بازیافت نیستند زیرا می توانند جریان بازیافت را آلوده کرده و به تجهیزات بازیافت آسیب برسانند.

ظروف غذاخوری زیست تخریب پذیر ظروفی هستند که به مرور زمان با کمک میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها و قارچ ها به عناصر طبیعی خود تجزیه می شوند. ظروف قابل تجزیه زیستی می توانند از مواد مختلفی مانند پلاستیک های گیاهی، پلاستیک های نفتی یا الیاف طبیعی ساخته شوند. ظروف قابل تجزیه زیستی نیازی به رعایت استانداردهای زیست تخریب پذیری ندارند و این اصطلاح کمتر تنظیم شده است. از این رو،ظروف قابل تجزیه زیستی از نظر مدت زمانی که تجزیه می شود، به چه چیزی تجزیه می شود و اینکه آیا پسماندهای سمی از خود به جا می گذارد بسیار متفاوت است. ظروف غذاخوری زیست تخریب پذیر بسته به مواد و شرایط می توانند در محیط های مختلف مانند خاک، آب یا محل دفن زباله تجزیه شوند. ظروف قابل تجزیه زیستی قابل کمپوست نیستند زیرا کمپوست با کیفیتی تولید نمی کنند که بتوان از آن برای باغبانی استفاده کرد. کارد و چنگال زیست تخریب پذیر نیز قابل بازیافت نیست زیرا می تواند جریان بازیافت را آلوده کند و به تجهیزات بازیافت آسیب برساند.

هر دوکارد و چنگال قابل کمپوست و تجزیه زیستی بهتر از کارد و چنگال های پلاستیکی سنتی هستند زیرا ضایعات و انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهند. با این حال، ظروف غذاخوری قابل کمپوست نسبت به ظروف قابل تجزیه زیست محیطی سازگارتر هستند زیرا کمپوست ارزشمندی تولید می کنند که خاک را غنی می کند و از رشد گیاه حمایت می کند. بنابراین، شما باید در صورت امکان، کارد و چنگال قابل کمپوست را نسبت به کارد و چنگال های زیست تخریب پذیر انتخاب کنید و مطمئن شوید که آنها را به روشی مناسب دور بیندازید. با این کار می توانید از ظروف دوستدار محیط زیست لذت ببرید و در عین حال به محیط زیست نیز کمک کنید.

را